باروک
J.S. باچ
توکاتا و فوگ
دوران موسيقي باروک از 1600 تا 1750، زماني که سبک هنري باروک در سراسر اروپا شکوفا شد؛ و در طول اين مدت، موسيقي در گستره و پيچيدگي خود گسترش يافته است. موسيقي باروک زماني شروع شد که اولين اپراي (موسيقي آوازي انساني همراه با ارکستر) نوشته شد. در طول دوره باروک، موسيقي متضاد پليفونيک، که در آن چند خط ملودي مستقل مستقل استفاده شد، باقي مانده بود (کنتراست در موسيقي صوتي قرون وسطي مهم بود). آهنگسازان آلماني باروک براي گروه هاي کوچکي از جمله رشته ها، برنج و چوب هاي چوبي، و نيز براي سازهاي کور و کيبورد مانند ارکستر لوله، هارپسيکورد و کلويچورد نوشتند. در طول اين دوره، چندين فرم اصلي موسيقي تعريف شده بود که بعدا گسترش يافت و تکامل يافت، از جمله فوگ، اختراع، سوناتا و کنسرتو [48]. سبک اواخر باروک به لحاظ پلي فونيک پيچيده و با وضوح بسيار زرين بود. آهنگسازان مهم از دوره باروک شامل يوهان سباستين باخ، جورج فردريگ هندل، جورج فيليپ تلمان و آنتونيو لوسيو ويلوودي هستند.
کلاسيکالي
W.A. موتزارت
سمفوني 40 ميليمتري
ولفگانگ آماده موتزارت (در صفحه کليد نشسته بود) يک بازيگر حرفه اي با شکوه در پيانو و ويولن بود. حتي قبل از اينکه او به يک آهنگساز مشهور تبديل شود، او به طور گسترده اي به عنوان هنرمند و نوازنده با استعداد شناخته شد.
موسيقي دوره کلاسيک (1730 تا 1820) با هدف تقليد از عناصر کليدي هنر و فلسفه يونان باستان و رم: آرمان هاي تعادل، نسبت و نظم انضباطي. (توجه: موسيقي از دوره کلاسيک نبايد با موسيقي کلاسيک به طور کلي اشتباه گرفته شود، اصطلاحي که به موسيقي هنري غربي از قرن پنجم تا سيزدهم ميلادي اشاره دارد که شامل دوره کلاسيک به عنوان يکي از چند دوره است). موسيقي از دوره کلاسيک بافت سبک تر، واضح تر و بطور قابل توجهي ساده تر از موسيقي باروک است که پيش از آن بود. سبک اصلي هموفوني بود، [49] که در آن يک ملودي برجسته و يک جزء وابسته وابسته به هوستر به وضوح متمايز است. ملودي هاي سازنده کلاسيک تقريبا صداي بلند و قابل خواندن است. ژانرهاي جديدي توسعه يافت و پيانو، پيشگامان پيانو مدرن، هارپسينچر و لوله ارکستر باروک را به عنوان ابزار اصلي صفحه کليد جايگزين کرد.
درباره این سایت